បាន​ខ្មោចជួយ

នេះគឺជារឿងពិតមួយនៅក្នុងឆាកជីវិតរបស់វត្តីដែលនាងមិនអាចបំភ្លេចបានអោយតែនឹកឃើញ ពេលណាធ្វើអោយនាងព្រឺឆ្អឹងខ្នងផងនិងក៏អាចថាជាសំណាងមួយផងដែរ។វត្តីជាក្មេងស្រីក្រមុំរូប ស្អាតម្នាក់រស់នៅខេត្តកំពង់ចាមនៅក្នុងភូមិដែលនាងរស់នៅមានកំលោះចាស់ម្នាក់ដែលមានរូប រាងខ្ពស់ស្រឡះសាច់សមាឌធំអ្នកភូមិគ្រប់គ្នាតែងហៅគាត់ថាពូសង្ហាៗព្រោះ គាត់តែងខ្លួនឡូយ រហូតរបៀបដូចពួកតួខូវប៊យជិះម៉ូតូធំដែលយើងនិយមហៅថាម៉ូតូអាឆ្កែ។ រៀងរាល់ថ្ងៃគាត់តែងតែជិះម៉ូតូកាត់មុខផ្ទះវត្តីជានិច្ចតាំងពីនាងនៅវ័យក្មេងរហូតដល់ធំពេញវ័យ គាត់តែងជិះមករោទិ៍សម្លេងម៉ូតូធំរបស់គាត់ខ្លាំងៗនៅមុខផ្ទះ រួចស្រែកមកសួរថា«អេស្រីស្អាតញ៉ាំ បាយហើយនៅ?»តែមិនដែលនិយាយអ្វីលើសពីនេះទេគឺនិយាយតែប៉ុណ្ណឹង។ ថ្ងៃមួយវត្តីត្រូវបានបងប្រុសនាងហៅទៅភ្នំពេញជួយមើលកូនគាត់ដែលទើបនឹងកើតគ្រាន់បានជា គ្នាជាមួយបងថ្លៃនាងដែលសរសៃខ្ចីផង ព្រោះបងប្រុសនាងជាប់រវល់ធ្វើការងារមិនសូវមានពេល នៅជាប់លាប់។វត្តីទៅភ្នំពេញអស់រយៈពេលជាង៣ខែទើបនាងវិលត្រលប់មកកំពង់ចាមវិញ។ វត្តីទៅដល់កំពង់ចាមនៅពេលព្រលប់ៗទៅហើយនាងបានចូលទៅផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ងូតទឹករៀប ចំញ៉ាំបាយពេលល្ងាច។ ស្រាប់តែពេលនោះសម្លេងម៉ូតូរបស់ពូសង្ហាបានមកដល់ទៀតតែមិនមែន សួរសំនួរដូចរាល់ដងទេគាត់បែរជាសួរថា «ត្រលប់មកដល់វិញហើយហ៍ សុខសប្បាយទេក្មួយ?» នាង ក៏បានឆ្លើយតបទៅវិញថា «សុខសប្បាយទេពូ» រួចពូសង្ហាងាកមកសើចដាក់ហើយជិះម៉ូតូចេញ បាត់ទៅ។ ម្ដាយរបស់វត្តីឮនាងនិយាយខ្លាំងៗបែបនោះ គាត់ឆ្ងល់ក៏ស្រែកសួរនាងថា «តើកូនកំពុងនិយាយជា មួយអ្នកណា?» នាងក៏តបទៅវិញថា «ម៉ែមិនឮសម្លេងម៉ូតូគាត់ទេអី?» ម្ដាយនាងរិតតែឆ្ងល់ក៏សួរ បន្ថែម «សម្លេងម៉ូតូអី?» នាងក៏ឆ្លើយបែបភ្ញាក់ផ្អើលដែរថា «គឺម៉ូតូពូសង្ហានោះអី ដែលគាត់តែង តែមករោទិ៍នៅមុខផ្ទះយើងរាល់ថ្ងៃនោះ» ម្ដាយនាងឮបែបនេះភ្ញាក់ព្រើត ទឹកមុខចាប់ផ្ដើមប្រែប្រួល តែគាត់ក៏មិនបាននិយាយអ្វីតទៀតដែរដោយដឹងថាខ្មោចលងនាងហើយព្រោះពូសង្ហាគាត់បានស្លាប់ ដោយសារខ្យល់គជាង៣ខែហើយហើយថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃគំរប់១០០ថ្ងៃរបស់ខ្មោចពូសង្ហាទៀតផង។ ព្រលប់ថ្ងៃស្អែកហេតុការណ៍ដដែលបានកើតឡើងម្ដងទៀតពូសង្ហាបានជិះម៉ូតូមករោទិ៍នៅមុខផ្ទះវត្តី ទៀតហើយគាត់បាននិយាយថា «សុខសប្បាយណាក្មួយ» រួចជិះចេញបាត់ទៅ។ គាត់ជិះមកនិយាយ ជាមួយវត្តីបែបនេះបីថ្ងៃជាប់គ្នានាងក៏ចេះ តែឆ្លើយរាក់ទាក់ជាមួយគាត់តាមធម្មតាព្រោះជាទំលាប់ របស់គាត់ទៅហើយ។ ព្រឹកស្អែកឡើងវត្តីបានទៅផ្សារដើម្បីទិញម្ហូបក៏បានឮអ្នកនៅផ្សារនិយាយគ្រប់គ្នាថាខ្មោចពូសង្ហាលង សាហាវណាស់ឃើញនឹងភ្នែកស្រស់ៗតែម្ដង ជិះម៉ូតូពេញភូមិតែម្ដង។ នាងឮបែបនេះឆ្ងល់ណាស់ក៏បាន និយាយទៅកាន់អ្នកផ្សារថា «គាត់ស្លាប់ឯណាមីងបើគាត់មកផ្ទះខ្ញុំហៅខ្ញុំសួរនាំដូចសព្វដងនឹង»។ មីងនោះឮនាងនិយាយបែបនេះក៏បានតបមកទាំងភ្ញាក់ផ្អើលថា «ហ្អាកចុះម៉ែឯងមិនបានប្រាប់ទេអី ថាអាសង្ហាស្លាប់បាត់ហើយនោះ គាត់ក៏បានទៅបុណ្យសពវាជាមួយមីងដែរ»។ ឮគេប្រាប់បែបនេះនាងភ័យតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំងភ័យចង់លេចនោមដាក់ខោឡើងបះរោមក្រញ៉ាងក៏ បានរត់ត្រលប់មកផ្ទះវិញយ៉ាងលឿនទាំងមិនទាន់បានទិញម្ហូបស្អីផង។ ទៅដល់ផ្ទះនាងបានសួរម៉ែទាំង ត្រហេបត្រហបភ័យញ័រមាត់ថា «ម៉ែៗ ពូសង្ហាស្លាប់ហើយហ៍?» ម្ដាយនាងក៏តបមកវិញថា «អើ! វា ស្លាប់បាត់១០០ថ្ងៃហើយ តែម៉ែមិនហ៊ានប្រាប់ឯងខ្លាចឯងលោះព្រលឹង» នាងស្ដាប់ហើយកាន់តែភ័យលើសដើម។ នៅពេលព្រលប់មកដល់នាងមិនហ៊ានចេញពីផ្ទះទេព្រោះខ្លាចខ្មោចពូសង្ហាលងទៀតតែនាងនៅចាំលួច មើលតាមប្រឡោះបង្អួចផ្ទះថាឃើញពូសង្ហាជិះមកទៀតអត់។ ប៉ុន្តែពិតជាចម្លែកខុសពីរាល់ដងណាស់គឺ គ្មានឃើញអ្វីមកសោះតាមដងផ្លូវស្ងាត់ជ្រងុំសម្លេងឆ្កែព្រុសក៏មិនឮអ្វីក៏មិនឃើញនាងចាំយូរទៅរហូតដេក លក់បាត់។ នាងព្យាយាមចាំលួចមើលរបៀបនេះជាច្រើនថ្ងៃប៉ុន្តែនៅតែមិនឃើញអ្វីសោះ។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃ នោះមកក៏លែងមានឮសូរថាខ្មោចពូសង្ហាចេញមកលងអ្នកណានៅក្នុងភូមិទៀតដែរ។ថ្ងៃមួយវត្តីបានចេញ ទៅចូលរួមពិធីមង្គលការមិត្តភក្ដិរបស់នាងនៅភូមិក្បែរនោះ។ លុះដល់ពេលចប់កម្មវិធីនាងបានជិះម៉ូតូ ត្រលប់មកផ្ទះវិញពេលយប់ទៅហើយ នៅតាមផ្លូវស្រាប់តែមានម៉ូតូពួកក្មេងស្ទាវស្រវឹងបើកមកយ៉ាងលឿន សំដៅមករកបុកនាង នាងភ័យស្លន់មិនដឹងជាគេចទៅណាក៏ចាប់ហ្វ្រាំងនៅស្ងៀម បើកភ្នែកធំៗមើលទៅ ម៉ូតូរបស់ពួកស្ទាវដែលកំពុងតម្រង់មកបុកនាង ស្រាប់តែពេលនោះនាងឮសម្លេងម៉ូតូមួយផ្សេងទៀតបើក ភ្លើងហ្វារោទិ៍ង៉ោងៗ ជិះសំដៅមកបុកម៉ូតូពួកក្មេងស្ទាវនោះដួលទៅម្ខាងផ្លូវត្រលប់ត្រលិនមិនដឹងថាស្លាប់ ឬរស់ទេ។ ដែលសម្លេងម៉ូតូនោះនាងចាំច្បាស់ណាស់ថាគឺជាសម្លេងម៉ូតូរបស់ពូសង្ហា។ បន្ទាប់ពីបុកពួកស្ទាវដួលអស់ហើយ នាងក៏ឃើញច្បាស់ថាជាម៉ូតូរបស់ពូសង្ហាមែនមកឈប់ពីមុខនាងរួចងាក មកនិយាយជាមួយនាងថា «ពូភ្លេចលាក្មួយ! ហើយចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅក្មួយឯងបានសុខសប្បាយហើយ លែង មានគ្រោះថ្នាក់ហើយ» និយាយរួចពូសង្ហាក៏រោទិ៍ម៉ូតូជិះចេញទៅបាត់ស្រមោលមួយរំពេច។ វត្តីភ្លឹកស្រឡាំងកាំង មួយសន្ទុះ ព្រោះមិនដឹងជាត្រូវភ័យឬក៏ត្រេកអរឡើយ។ ពេលត្រលប់ទៅដល់ផ្ទះវិញនាងបាននិយាយរឿងនេះប្រាប់ទៅម្ដាយនាងលុះព្រឹកឡើងម្ដាយនាងបាននាំនាង ទៅវត្តដើម្បីធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសកុសលដល់ខ្មោចពូសង្ហាអោយបានទៅកាន់សុកគតិភព។ ហើយវត្តីក៏មិនភ្លេច អរគុណដល់ខ្មោចពូសង្ហាដែលបានជួយជីវិតនាងអោយរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់លើកនោះដែរ នេះគឺជារឿងដែលនាង ចងចាំមិនភ្លេចក្នុងឆាកជីវិត។